Znajdziesz tu odpowiedzi na najczęstsze pytania i problemy, z którymi pracuję z moimi Pacjentami

IDEA POZYTYWNYCH INTERWENCJI PSYCHOLOGICZNYCH I PSYCHOLOGII POZYTYWNEJNadrzędny cel pozytywnych interwencji to podnoszenie poziomu subiektywnego dobrostanu czyli globalnej pozytywnej oceny życia, częstego doświadczania emocji pozytywnych, rzadkiego doświadczania emocji negatywnych poprzez wzbudzanie pozytywnych emocji, przekonań i zachowań. Wysoki poziom dobrostanu jest cenny sam w sobie ale sprzyja również realizacji innych wartości takich jak bliskie relacje międzyludzkie, zdrowie w wymiarze psycho-fizjologicznym i bezpieczeństwo materialne.Celem psychologii pozytywnej nie jest tylko wzmacnianie emocji pozytywnych ale również wspieranie optymalnej regulacji emocjonalnej w sytuacjach dla nas trudnych. Kluczem jest także budowanie zasobów do pozytywnego przewartościowania rzeczywistości tak aby każde wydarzenie życiowe mogło być optymalne i rozwijające. KLUCZOWE POZYTYWNE INTERWENCJE PSYCHOLOGICZNE1. Pogłębianie pozytywnych doświadczeń – działania, które pomagają regulować emocje poprzez maksymalne zwracaniu uwagi na pozytywne doświadczenia, docenianie ich znaczenia, pogłębianie i przedłużenie ich przeżywania poprzez np: wyobrażanie sobie przyszłych pozytywnych doświadczeń, szczegółowe odtwarzanie w pamięci pozytywnych wspomnień autobiograficznych, kapitalizacja pozytywnych emocji czy pisanie ekspresyjne.2. Rozwijanie optymizmu – działania, które zachęcają do tworzenia pozytywnej wizji przyszłości podnosząc subiektywny dobrostan.3. Wzmacnianie poczucia wdzięczności – czyli pozytywnej emocji mieszanej,

Dobrej jakości sen to podstawa naszego optymalnego funkcjonowania i dobrego samopoczucia  Większość z nas potrzebuje od 7 do 8 godzin snu, jednak jest to kwestia bardzo indywidualna. Ważne jest, aby po przebudzeniu czuć się wypoczętym. Coraz częściej jednak mamy do czynienia z zaburzeniami snu, których przyczyną mogą być między innymi: reakcja na stres i zwiększające się wymagania dotyczące wydajności w pracy czy zbyt długi czas spędzany przed ekranami emitującymi niebieskie światło. Bezsenność w dzisiejszych czasach to jeden z najpoważniejszych problemów zdrowotnych. Może ona prowadzić do pogorszenia funkcji poznawczych, obniżenia odporności, zwiększenia ryzyka rozwoju nadciśnienia, często powoduje problemy żołądkowo-jelitowe i dolegliwości bólowe. Poza tym wpływa na zmniejszenie wydajności zawodowej, zwiększa ryzyko wystąpienia wypadków komunikacyjnych, pogarsza jakość życia oraz może prowadzić do zaburzeń psychicznych. Zaburzenia rytmów okołodobowych mogą być jedną z przyczyn wystąpienia depresji, dlatego tak ważne jest zadbanie o higienę snu poprawiającą jego jakość i zapobiegającą bezsenności. Zasady dobrego snu: ograniczaj czas spędzany w łóżku (nie jedz w łóżku, nie czytaj w nim i nie oglądaj filmów) prowadź regularny tryb życia, rano wstawaj zawsze o tej samej porze niezależnie od dnia tygodnia i ilości obowiązków unikaj ponad 20-minutowych drzemek w ciągu dnia pamiętaj o codziennej aktywności

Czym jest syndrom wypalenia zawodowego?Syndrom wypalenia zawodowego to charakterystyczny dla tego stanu zespół psychicznych (emocjonalnych) i społecznych cech, powstałych wskutek długotrwałego stresu w miejscu pracy, wyczerpania psychicznego i fizycznego, związanego z wykonywaną pracą zawodową. O syndromie wypalenia zawodowego można mówić, gdy u osoby pracującej zauważa się jednocześnie trzy z wymienionych elementów:* emocjonalne wyczerpanie;* depersonalizacja;* subiektywne obniżenie oceny własnych dokonań.Czynniki ryzyka rozwinięcia wypalenia zawodowego to przede wszystkim duża presja czasu, brak opieki i wsparcia ze strony szefa lub lidera zespołu, brak jasności co do własnych obowiązków i swojej roli, a także niewłaściwe traktowanie i brak szacunku ze strony innych pracowników. Objawy wypalenia zawodowego:* obniżone zainteresowanie czynnościami wykonywanymi w pracy (niechęć do pracy, chroniczne zmęczenie);* ogólny spadek satysfakcji z wykonywanej pracy;* zaburzenia psychosomatyczne: zmęczenie fizyczne, bóle głowy, zespół jelita drażliwego;* obniżona wydajność (produktywność) i efektywność (w tym wyczerpanie fizyczne);* znudzenie i zniechęcenie pracą;* zdenerwowanie, rozdrażnienie, poirytowanie, wrogość w stosunku do innych osób (w tym kolegów z pracy, klientów, Pacjentów);* stałe napięcie psychofizyczne, lęki, problemy ze snem i bezsennością;* apatia, uczucie przemęczenia, depresja;* zmienność nastrojów i zachowań;* pesymizm, cynizm;* zaniżona samoocena (niskie poczucie własnej

Uzależnienie (od alkoholu, narkotyków, hazardu, seksu) wywiera wpływ na życie nie tylko chorego, ale także jego najbliższych. Życie osoby uzależnionej kręci się wokół nałogowego zachowania, a życie osoby współuzależnionej kręci się wokół osoby uzależnionej, co w konsekwencji doprowadza o zapominaniu o własnych potrzebach. Osoby współuzależnione próbują wprowadzić zmiany zmierzające ich zdaniem do poprawy sytuacji, jednak niejednokrotnie to co robią pogorsza ją i ją utrwala. Postawa osób współuzależnionych zazwyczaj nie pomaga rozwiązać problemu uzależnienia w rodzinie, a wręcz przeciwnie niejednokrotnie podtrzymuje nieefektywne schematy zachowań. Trzeba zaznaczyć, że współuzależnienie jest nieświadomym procesem przystosowywania się do życia z osobą uzależnioną, powodującym postępujące uwikłanie. Często zdarza się tak, że żyjąc z osobą uzależnioną bliscy przyzwyczajają się do życia w lęku, strachu, niepewności i bezsilności, co w konsekwencji prowadzi do choroby całego systemu. JEŚLI:* Twoje życie skupia się głównie wokół nałogu twojego bliskiego.* Starasz się kontrolować nałóg osoby Ci bliskiej (alkohol, narkotyki, hazard, seks).* Przeżywasz huśtawki emocjonalne, doświadczasz chaosu uczuciowego, poczucie winy i wstydu to emocje, które często Ci towarzyszą.* Często obarczasz się odpowiedzialnością za zachowanie innych.* Czujesz zależność emocjonalną od bliskiej osoby, która jest uzależniona.* Tłumisz swoje uczucia, myśli lub wręcz przeciwnie wybuchasz

Czym jest syndrom DDD?DDD – to osoby dorosłe, które wychowywały się w rodzinach dysfunkcjonalnych. Charakterystyczne dla tych osób jest postrzeganie teraźniejszych wydarzeń przez pryzmat bolesnej przeszłości, nierzadko uruchamiające określone reakcje emocjonalne i schematy zachowań.Syndrom DDD (Dorosłego Dziecka z rodziny Dysfunkcyjnej) oznacza osobę posiadającą emocjonalne i fizyczne deficyty, których źródłem jest wychowywanie w niedojrzałym systemie rodzinnym. Osoby z syndromem DDD borykają się z obciążeniami psychicznymi związanymi z przykrą przeszłością – doświadczeniami z okresu dzieciństwa i wchodzenia w dorosłość w atmosferze źle funkcjonującego systemu rodzinnego. U osób z syndromem DDD zanika prawidłowy, życiowy instynkt, a obciążenia wyniesione z domu, rodzą dalsze konflikty w życiu dorosłym. U osób z syndromem DDD obserwuje się specyficzne objawy, w tym m.in.:* brak umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami, np. złością, frustracją oraz niepowodzeniami i konfliktami;* obniżone poczucie własnej wartości;* brak zaufania do innych osób;* nasilone odczuwanie nieprzyjemnych emocji – od emocjonalnej pustki i lęku, po strach, rozdrażnienie i smutek* tendencję do zamartwiania się przyszłością;* przekonanie o własnej samowystarczalności;* problemy w wyrażaniu prawdziwych emocji i trudność w zwracaniu się do innych o pomoc;* lęk przed wchodzeniem w związki, wycofanie w sferze bliskich relacji, intymności, seksu;* lęk przed odpowiedzialnością, popełnieniem błędu;*

Czym jest syndrom DDA?Mówiąc o Dorosłych Dzieciach Alkoholików (DDA, syndrom DDA), ma się na myśli osoby dorastające w środowisku dysfunkcyjnym – rodzinach, w których alkohol odgrywał znaczącą rolę, wypaczał prawidłowy sposób myślenia i postrzegania. Osoby wychowujące się w wadliwym modelu rodziny, doświadczają trudności będąc już osobami dorosłymi, i – wydawać by się mogło – samodzielnymi.Aby przetrwać w rodzinie alkoholowej dzieci alkoholików wykształcają w sobie pewne cechy przystosowawcze. Dzięki nim dostosowują się do realiów panujących we wnętrzu rodziny – odrzucenia, ciągłego poczucia wstydu oraz życia w permanentnym stresie i strachu. O ile te cechy „służą” im w dzieciństwie, o tyle w dorosłości zaczynają przeszkadzać i sprawiać trudności. U osób z syndromem DDA obserwuje się specyficzne objawy, w tym m.in:– nieumiejętność nawiązywania intymnych związków i obawa przed utratą własnego ja w bliskich związkach uczuciowych; – obawa przed zdemaskowaniem własnej nieatrakcyjności i przed porzuceniem; – ukrywanie uczuć i podatność na zranienie; – obawa przed sytuacją konfliktową i gniewem; – kłopoty z odpowiedzialnością: nadmierne podejmowanie odpowiedzialności lub uchylanie się od niej; – poczucie odmienności i izolacji od ludzi; – nieumiejętność radowania się i bawienia; – trudności w odróżnianiu tego co normalne, od tego co nienormalne; – szukanie trudności i kryzysów zamiast spokojnego

Terapia dla dzieci pozwala na lepsze radzenie sobie z emocjami i trudnościami na różnych etapach rozwoju. Nie zawsze rodzice mogą sobie samodzielnie poradzić z rozwiązaniem problemów rozwojowych dziecka. Odpowiednio wcześnie podjęta terapia dziecka pozwoli na lepsze radzenie sobie w przyszłości, z kolei odwlekanie pierwszej wizyty u psychologa może powodować narastanie negatywnych zachowań dziecka i zaburzeń rozwoju. Terapia dzieci ma również duże znaczenie dla rodziców – pozwala nie tylko skorygować proces rozwoju dziecka, ale także uświadomić rodzica nt. poziomu rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka oraz zagrożeń w rozwoju. Często wizyta u psychologa z dzieckiem służy wyłącznie uspokojeniu mamy czy taty w zakresie prawidłowego rozwoju dziecka. Terapia dzieci może obejmować:* Psychoterapia zaburzeń lękowych dzieci* Psychoterapia zaburzeń emocjonalnych dzieci* Psychoterapia zaburzeń nastroju dzieci* Psychoterapia zaburzeń w relacja u dzieci* Psychoterapia uzależnień u dzieci* Trening umięjętności społecznych dla dzieci* Depresja u dzieci Nie warto zostawać z tym problemem samotnie. Praca dziecka z psychologiem może przynieść wiele dobrych zmian.Zapraszam Rodziców na wizytę konsultacyjną dla dzieci i młodzieży od 12 r.ż. – stacjonarnie w Rzeszowie lub online.

Najpierw powinniśmy określić, co to właściwie znaczy, że jakaś relacja jest toksyczna.Lista toksyn w relacji jest całkiem spora: manipulacja, obrażanie się, wybuchy gniewu, nieprzebaczenie, tzw. ciche dni, nieufność, podejrzliwość, nieszczerość, kłamstwo, uzależnienie, dystansowanie się, chłód emocjonalny, obgadywanie, wypominanie, pretensje, brak szacunku, wyśmiewanie, wywieranie presji, niecierpliwość, zazdrość, egocentryzm, niesłuchanie, brak czasu… Listę tę można by było jeszcze długo kontynuować. Toksyczna relacja sprawia, że czujesz poniżenie, atak, brak wsparcia, a także brak zrozumienia. Toksyczną relacją może stać się każdy związek, w którym czujesz się coraz gorzej. Toksyczne relacje istnieją w każdym obszarze – toksyczni rodzice, toksyczny związek czy toksyczni przyjaciele. Przepis na DETOKS:1. Nazwij toksynyWeź kartkę i napisz, jakie toksyczne zachowania drugiej osoby odbierają Ci energię. Co w jej zachowaniu narusza Twoje granice? Jakie Twoje prawa zostały naruszone? Następnie spójrz na siebie – co w Twoim zachowaniu jest toksyczne? Tak, dokładnie tak – bardzo możliwe, że i w Twoje zachowania wkradły się już toksyny. 2. Zakreśl graniceSpróbuj narysować symbolicznie granice swojego JA i w ich zakres wpisz wszystko to, co chciałbyś, aby było szanowane przez drugą osobę. Mogą to być Twoje emocje, potrzeby, słabości, prawa. Użyj

Ataki paniki to napady silnego lęku o podłożu psychologicznym. Intensywny lęk nie jest w tym przypadku spowodowany realnie występującym zagrożeniem. Nie oznacza to jednak, że doświadczająca go osoba odczuwa go „bez powodu”. Dla niej zagrożenie jest jak najbardziej autentyczne. OBJAWYUczucia doznawane podczas ataku paniki są bardzo intensywne i niektóre z nich mogą zostać mylnie uznane za objawy udaru czy zawału serca, co wpływa na zwiększenie odczuwanego niepokoju. Do najczęściej występujących objawów należą:– bóle w klatce piersiowej, duszności, przyspieszony oddech, niekontrolowany płytki oddech,– zawroty głowy,– drżenie całego ciała lub określonej grupy mięśni, drętwienie (mrowienie) kończyn,– bóle brzucha, nudności,– kołatanie serca, przyspieszone tętno,– pocenie się (zimne poty),– brak tchu,– dreszcze lub nagłe uczucie gorąca,– uczucie dławienia się,– omdlewanie, bladość skóry,– obawa przed utratą kontroli nad sobą,– obawa przed śmiercią,– paraliż kończyn,– nieprzyjemne doznania w jamie brzusznej lub biegunka. PRZYCZYNYNaukowcy wciąż nie odkryli jeszcze dokładnej przyczyny występowania ataków paniki. Wielu specjalistów wskazuje na czynniki biologiczne. Teorie o biologicznym podłożu ataków paniki są związane z zaburzeniami pracy neuroprzekaźników serotoniny i noradrenaliny. Jako powody wystąpienia ataku paniki wskazuje się tutaj:* wyższy niż u przeciętnej

Relaksacja jest rozluźnieniem wewnętrznego napięcia, w wyniku, którego zmniejszają się nasze negatywne emocje, takie jak lęk, złość, gniew, zawiść. Możemy powiedzieć, że w wyniku rozluźnienia negatywne emocje zamieniają się w życzliwość, radość i spokój. Rozluźnienie wewnętrznych napięć i negatywnych emocji sprzyja także rozwojowi dojrzałość emocjonalnej. W potocznym rozumieniu relaks jest określany jako rozluźnienie, odprężenie. Bardziej fachowo mówi się o zwolnieniu psychofizycznym, zmniejszeniu napięcia somatopsychicznego (cielesno-psychicznego) czy reakcji demobilizacyjnej (zmniejszenie mobilizacji) organizmu. Niezależnie od użytego pojęcia zawsze chodzi o stan przeciwny do stresu i napięcia. Reakcji relaksu towarzyszyć mogą subiektywne odczucia określane jako wewnętrzny spokój, wewnętrzne wyciszenie, odprężenie, pogoda ducha, wrażenie zapadania się, wewnętrzna błogość, łagodna euforia, stan zmienionej świadomości. Mówi się niekiedy wprost, że relaks jest specyficznym „przestrojeniem świadomości”, które powoduje zmniejszenie wrażliwości na bodźce zewnętrzne i zwiększenie wrażliwości na bodźce wewnętrzne pochodzące z wnętrza organizmu i sfery ducha oraz psychiki. Techniki relaksacyjneRelaksacja to wszelkie metody i sposoby uzyskiwania stanu fizycznego i psychicznego odprężenia, czyli tzw. stanu relaksu. Treningi i ćwiczenia relaksacyjne służą wypracowaniu nawyków wprowadzania się w ten stan.Techniki relaksacyjne doskonale sprawdzają się w walce ze stresem.