Znajdziesz tu odpowiedzi na najczęstsze pytania i problemy, z którymi pracuję z moimi Pacjentami

Nastolatkowie różnią się w wielu różnych aspektach zarówno od dzieci, jak i osób dorosłych. Dotyczy to również reakcji na stres.W okresie dojrzewania rośnie u nastolatków wyczulenie na stres. Mają oni też dużo mniejszą niż dorośli tolerancję na trudne sytuacje, których doświadczają. Okres dorastania jest szczególnym etapem rozwoju, który rządzi się swoimi prawami. Zmiany, jakim podlega wówczas centralny układ nerwowy, sprawiają, że młodzi ludzie mogą silniej reagować na stres, ale i ponoszą tego większe koszty. Oznacza to, że może im być dużo trudniej radzić sobie z przeciwnościami. Silniejsza i dłużej trwająca reakcja stresowa sprawia, że są bardziej narażeni na niszczące działanie kortyzolu, co może skutkować depresją, rozlicznymi problemami zdrowotnymi, osłabieniem układu odpornościowego. Brak pomocy ze strony dorosłych w poradzeniu sobie z napięciem związanym z działaniem hormonów stresu sprawia, że nastolatkowie przyzwyczają się do podwyższonego poziomu napięcia, przez co stają się bardziej podatni na zachowania ryzykowne i wykształcenie niekonstruktywnych sposobów radzenia sobie z emocjami. Dlatego tak ważne jest, aby młodzi ludzie w trudnych dla siebie sytuacjach otrzymywali wsparcie i zrozumienie ze strony rodziców, a w razie potrzeby – wsparcie psychologa.Poniżej prezentuję wybrane metody radzenia sobie ze stresem do wykorzystania w szkole i w domu.  Uproszczony Trening Jacobsona

Hipnoterapia jest rodzajem psychoterapii, podczas której wykorzystuje się techniki hipnotyczne, wykorzystywana jest w diagnozowaniu i leczeniu chorób.Dzięki hipnozie zwiększa się uważność i koncentracja danej osoby – co ułatwia oraz przyśpiesza proces terapii i często pozwala uzyskać danej osobie odpowiedzi lub myśli, które w zwykłym stanie umysłu nie są jej znane. To również wspaniałe narzędzie do pracy z podświadomością. Określone rezultaty można osiągnąć zarówno w głębokim, jak i niskim poziomie hipnozy. Ponadto hipnoterapia to świetne narzędzie do podniesienia poczucia własnej wartości, samooceny oraz pracy nad osiągnięciem wymarzonych celów i rozwojem osobistym. Odbywa się to za pośrednictwem pozytywnych sugestii, jakie daje hipnoterapeuta. To niejako „wgląd” we wspomnienia, odreagowywanie emocji oraz ich transformacja. Hipnoterapia, czyli leczenie w hipnozie, ma pomóc zdemaskować przyczyny różnych zaburzeń, które tkwią w naszej podświadomości. Można w ten sposób zmierzyć się z nieprzepracowanymi, wypartymi ze świadomości konfliktami. Hipnoterapia pomaga w diagnozowaniu i leczeniu:– nerwic,– stanów lękowych – lęk społeczny, lęk przed konkretnymi sytuacjami – egzamin, wystąpienie publiczne itp;– zaburzeń osobowości,– nałogów,– nawyków, zarówno psychologicznych jak i przejawiających się w zachowaniu – wchodzenie w konflikty, problemy rodzinne, niekontrolowane zachowania takie jak obgryzanie paznokci, skubanie, tiki, zachowania kompulsywne,

 Czym są zachowania ryzykowne u dzieci i młodzieży? Przykłady.Tym terminem określa się różne działania niosące ryzyko negatywnych konsekwencji dla zdrowia fizycznego, psychicznego jednostki, jak i dla jej otoczenia społecznego. Do najpoważniejszych zachowań ryzykownych zalicza się:– używanie substancji psychoaktywnych (palenie tytoniu, picie alkoholu, upijanie się),– używanie marihuany i innych narkotyków, używanie leków,– przedwczesna aktywność seksualna,– zachowania agresywne, przemoc, cyberprzemoc,– zagrożenia behawioralne związane z nadmiernym korzystaniem z telefonu, graniem w gry komputerowe i inne, hazardem, internetem i niewłaściwym zachowaniem w sieci,– drobne wykroczenia, wandalizm, chuligaństwo,– zaniedbywanie obowiązków szkolnych,– wagary,– ucieczki z domu. Liczne badania wykazały, że zachowania ryzykowne najczęściej ze sobą współwystępują. Jedno zachowanie pociąga drugie. Picie alkoholu czy odurzanie się narkotykami często współwystępuje z zachowaniami agresywnymi, przestępczymi i wczesną aktywnością seksualną. Palenie tytoniu uważa się za pierwszy krok na drodze ku poznaniu dalszych przyjemności. Wiadomo również, że zachowania ryzykowne mogą się zastępować. Jeżeli jedno zachowanie jest utrudnione lub niemożliwe, nastolatek może wybrać inne.  Przyczyny – co popycha młodzież, a nawet dzieci do działań, które w konsekwencji nie czynią ich życia lepszym, bardziej godnym czy atrakcyjnym? Najczęstsze motywy zachowań ryzykownych:–

Jest to terapia dla par będących w kryzysie i przeżywających narastające nieporozumienia w związku. Pozwala na spotkanie się z partnerem na neutralnym gruncie, wyrażenie uczuć i potrzeb oraz zrozumienie oczekiwań i uczuć partnera. Terapia par/małżeństw może pomóc w osiągnięciu większej intymności oraz w poprawie zadowolenia z bycia razem. Terapia par skierowana jest zarówno do osób pozostających w związkach formalnych jak i nieformalnych. Ma na celu wspólne rozwiązanie problemu, poprawę jakości relacji czy polepszenie komunikacji między partnerami. Terapia par może okazać się pomocna w przypadku par:* będących w kryzysie małżeńskim/partnerskim (oddalenie się od siebie partnerów, nieumiejętność wyrażaniu uczuć, potrzeb, kłopoty w porozumiewaniu się),* przeżywających powtarzające się, nierozwiązane konflikty,* odczuwających silną zależność od siebie (trudności w zachowaniu autonomii),* stojących w obliczu podjęcia trudnej, ważnej decyzji życiowej (posiadanie dziecka, adopcja, separacja, rozwód),* będących w ważnej, osobiście trudnej sytuacji życiowej (narodziny dziecka, odejście dziecka z domu, utrata pracy przez jednego z partnerów, choroba),* doświadczających braku zaufania do partnera (zdrada, pojawienie się nałogu, hazard),* które nie czują satysfakcji w związku (w tym seksualnej), bliskości, czują się niedoceniane, niesłuchane,* które czują zbyt duży wpływ innych ludzi na ich związek (były partner, rodzice),*

Zaburzenia lękowe, nazywane inaczej zaburzeniami nerwicowymi, należą do grupy zaburzeń psychicznych, w których dominującym objawem jest odczuwanie emocji lęku. Lęk jest stanem, który pojawia się pomimo braku racjonalnych powodów wyjaśniających jego wystąpienie. Osoby z zaburzeniami lękowymi oczekują, że wydarzy się coś złego, natomiast nie są w stanie sprecyzować, czego konkretnie ten lęk dotyczy. Skutkiem tego jest pojawieniem się reakcji nieadekwatnych do sytuacji. Wpływa to na utrudnienie codziennego funkcjonowania oraz znaczne obniżenie nastroju. Lęk bywa źródłem często niewidocznego, lecz ogromnie silnego cierpienia psychicznego. Psychiczne objawy lęku:* silne uczucie zagrożenia,* nadmierną czujność,* nagle pojawiające się uczucie niepokoju,* drażliwość,* zaburzenia pamięci,* derealizację i depersonalizację,* ciągłe uczucie zmęczenia,* problemy ze snem,* poczucie, że zaraz stanie się coś złego,* problemy w skupieniu uwagi oraz trudności z koncentracją. Fizyczne objawy lęku:* drżenie całego ciała,* bóle pleców oraz bóle głowy,* zwiększoną męczliwość,* pojawiające się uczucie duszności,* uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej,* nadmierne pocenie,* zimne dłonie oraz stopy,* problemy ze strony układu pokarmowego,* częste oddawanie moczu,* objawy ze strony układu krążenia (kołatanie serca),* suchość w ustach oraz trudności w przełykaniu,* zaczerwienienie skóry lub blednięcie,* mutyzm (fizyczna

Rodzina i przyjaciele mogą odegrać ważną rolę w radzeniu sobie z zaburzeniem lękowym doświadczanym przez ich bliskich. Jeżeli zauważysz u bliskiej Ci osoby objawy zaburzeń lękowych – daj jej o tym znać, zapewnij o swoim wsparciu i chęci pomocy, o gotowości do uważnego wysłuchania bez oceniania. Spróbuj zachęcić ją do poszukania fachowego wsparcia, zaoferuj pomoc w znalezieniu odpowiedniego psychologa. Zachęć do wprowadzenia zdrowych nawyków (dostateczna ilość snu, regularne spożywanie posiłków, ćwiczenia), rozrywki, relaksujących zajęć. Pozostań z tą osobą w kontakcie, zaproponuj to samo pozostałym członkom rodziny oraz przyjaciołom, jednak nie naciskaj na kontakt nadmiernie.

Czym jest motywacja wewnętrzna?Żródło motywacji może pochodzić z naszego wnętrza (motywacja wewnętrzna) lub być zewnętrzne w stosunku do nas (motywacja zewnętrzna).Z motywacją wewnętrzną mamy do czynienia wtedy, kiedy podejmujemy działanie bez żadnych widocznych zewnętrznych nagród – robimy coś, bo sprawia nam to przyjemność czy też daje okazję do poznawania czegoś nowego, poszerzania wiedzy bądź rozwijania swojego potencjału. Wybrane przykłady motywacji wewnętrznej:– Czytanie książki, w tym przypadku sam fakt czytania sprawia nam przyjemność i interesujemy się danym tematem, a nie np z konieczności napisania eseju na dany temat,– Uprawianie sportu, który sprawia nam przyjemność, a nie dlatego, by zdobyć określoną nagrodę,– Rysowanie, ponieważ czujesz się spokojny, szczęśliwy i spełniony, gdy rysujesz, a nie tylko dlatego, by zyskać lajki i pochwały u odbiorców. Filary motywacji wewnętrznej:Motywacja wewnętrzna jest wtedy, gdy motywatorem do działania jest czynność sama w sobie. To ona daje przyjemność, wykonujemy ja z własnej chęci, bez żadnych nagród czy kar. Dana aktywność jest dla nas na tyle atrakcyjna, że napędza nas do działania, które w rezultacie daje satysfakcję. Nad pytaniem „Skąd bierze się ta satysfakcja” pochyliło się dwóch psychologów: Edward Deci i Richard Ryan. Po wieloletnich badaniach stworzyli Teorię Samodeterminacji, z której wniosek jest taki, że motywacja wewnętrzna

Nasze samopoczucie potrafi pogorszyć się dosłownie w moment z przeróżnych powodów jak np. kłótnia z szefem czy wykańczający fizycznie dzień. Warto wtedy mieć w zanadrzu swoje własne, unikalne sposoby, dzięki którym będziemy mogli poprawić swój nastrój zawsze i wszędzie. Pamiętaj też, że regularne gorsze samopoczucie, które utrzymuje się od kilku tygodni do kilku miesięcy, może być objawem depresji, którego nie można lekceważyć i trzeba działać, umawiając wizytę u specjalisty psychologa, który oceni, czy potrzebujesz dalszego leczenia.Sposoby na poprawę samopoczucia, które tutaj przedstawiam, są szybkie do zastosowania dla każdego, zależne w 100% od Ciebie, nie wymagają specjalnego przygotowania. Są to sposoby banalnie proste i pewnie dobrze je znasz, jednak to w prostocie często drzemie największa siła. Zapraszam do lektury  1. USPOKÓJ ODDECHJednym z typowych pierwszych objawуw stresu jest przyspieszone płytkie oddychanie. Weź powoli głęboki wdech nosem i zrób jeszcze wolniejszy wydech ustami. Spróbuj zwiększyć ilość czasu poświęcanego na każdy oddech i obserwuj swoje ciało z uwagą. 2. PRZYTUL KOGOŚ, KOGO KOCHASZPrzytulenie działa uspokajająco. Istnieją dowody na to, że jeśli twój nastrój uległ pogorszeniu z powodu relacji międzyludzkich, przytulenie jeszcze bardziej pomoże ci go poprawić, niż poprawiłoby go w innych przypadkach. 3. WYJDŹ NA SPACERSpacery mają

Żałoba – co to jest i jaką pełni funkcję?Żałoba jest psychiczną, społeczną i cielesną reakcją, stanowiącą odpowiedź człowieka na utratę najwyżej cenionych wartości i choć kojarzy się głównie ze śmiercią najbliższych, może również pojawić się, gdy nagle zabraknie ważnego uczucia, nadziei, pozycji społecznej, bezpieczeństwa, majątku, zdrowia, pracy. Żałoba niezależnie od kultury, niezależnie od czasów i tradycji, ma na celu pogodzenie się ze stratą. . Żałoba ma na celu pomoc w zaakceptowaniu nowego stanu rzeczy. W doświadczeniu żalu, bólu, poczucia straty. Żałoba to czas, w którym dana osoba może się przystosować do nowych okoliczności, rozwinąć i przezwyciężyć swój żal. To wszystko pozwoli jej iść dalej przez życie. Etapy żałobyFaza I – Szok, niedowierzanie, zaprzeczanie i otępienie – w tej fazie mowa w ogóle o rozpoczęciu procesu żałoby. Osoba nią dotknięta może negować rzeczywistość, nie wierzyć, że to, co się dzieje jest prawdziwe. Łudzić się, że to wszystko tylko ponury żart albo koszmar i zaraz wszystko będzie tak, jak dawniej. Taka osoba może przebywać w fazie odrealnienia, może stracić kontakt z rzeczywistością. To forma reakcji obronnej organizmu, która może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Faza II – Tęsknota, żal i złość – W tym momencie osoba w żałobie

CZYM SĄ MYŚLI SAMOBÓJCZE?„Moje życie nie ma sensu”, „lepiej żeby mnie już tu nie było” to przykłady myśli samobójczych, które mogą stanowić sposób na uwolnienie się od problemów. Mogą pojawić się na każdym etapie życia, niezależnie od wieku. Myśli samobójcze to przekonania o przymusie odebrania sobie życia oraz planowanie jego wykonania. Towarzyszą rozważaniom egzystencjalnym. Zazwyczaj poprzedzają je myśli rezygnacyjne, które dotyczą przemyśleń dotyczących bezsensu swojego życia i atrakcyjności śmierci. Myśli samobójcze mogą prowadzić do prób samobójczych, czyli konkretnych działań mających na celu odebranie sobie życia. Mogą im towarzyszyć zachowania autoagresywne m.in. samookaleczenia. SKĄD SIĘ BIORĄ MYŚLI SAMOBÓJCZE?Depresja jest najczęstszą przyczyną samobójstw. Jednak nie tylko osoby z zaburzeniami czy chorobami psychicznymi popełniają samobójstwa. Problemy finansowe, przewlekłe choroby somatyczne, rozpad związku, utrata pracy, problemy z identyfikacją seksualną to również częste przyczyny targnięcia się na własne życie.Niebezpiecznym czynnikiem może być także stosowanie środków psychoaktywnych, które wpływają na świadomość, często powodując halucynacje bądź lęk prowadzący do aktu samobójczego. To dzieje się poza kontrolą umysłu, jednak dla osoby pod wpływem narkotyku, zagrożenie od którego np. ucieka w śmierć jest realne i przytłaczające.Najbardziej szokujące i wstrząsające w odbiorze społecznym są samobójstwa nastolatków. Przyczyny są różne,