Psychoonkologia
Wielu pacjentów z chorobą nowotworową – już w pierwszym dniu leczenia – potrzebuje kompleksowego wsparcia i pomocy psychologicznej. Nadmierne zmęczenie, strach, depresja, ból i lęk wpływają negatywnie na wolę dążenia do powrotu do zdrowia. Z pomocą przychodzi psychoonkologia – dziedzina kliniczna, która za cel obrała psychologiczne aspekty choroby nowotworowej. Pomoc osobom chorującym na raka i ich bliskim wymaga wsparcia na wielu płaszczyznach – łagodzenie psychicznych skutków diagnozy, budowanie właściwego obrazu choroby, próba jej akceptacji oraz wypracowania sposobów radzenia sobie z chorobą. Bliskim pacjentów onkologicznych psychoonkologia ma do zaoferowania m.in. wsparcie psychiczne, zarówno pod kątem dbania o dobrostan psychiczny osoby wspierającej pacjenta, jak i pracy nad ulepszeniem komunikacji i kontaktu w rodzinie czy relacji.Coraz częściej mówi się też o związku pomiędzy medycyną a psychologią i o konieczności dbania o swój dobrostan psychiczny, jako ważnym elemencie holistycznego dbania o zdrowie.
Wsparcie kryzysowe
Wsparcie w kryzysie przeznaczone jest dla osób, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej i mających poczucie utraty równowagi psychicznej (utraty kontroli nad własnym życiem). Ten rodzaj pomocy skupia się przede wszystkim na tych osobach, których życie lub zdrowie jest w danej chwili zagrożone. Kryzys najczęściej wywołany jest nagłymi zdarzeniami, do których wystąpienia nie można było się przygotować takich jak:– śmierci bliskiej osoby;– poważnej choroby własnej lub bliskiej osoby;– doznania wypadku;– rozpadu związku;– myśli samobójczych lub prób samobójczych;– doświadczenia przemocy lub bycia jego sprawcą;– wystąpienia bardzo silnego stresu;– utraty pracy. Zazwyczaj na samo wsparcie kryzysowe wystarczy kilka spotkań od 5 do 12 Jednak gdy okaże się, że sytuacja, która wywołała kryzys, będzie miała znaczące przełożenie na dalsze funkcjonowanie osoby dotkniętej kryzysem – może okazać się konieczne podjęcie psychoterapii indywidualnej. Psychoterapia indywidualna ustalona jest po 2 spotkaniach konsultacyjnych.
Diagnoza psychologiczna
Diagnoza psychologiczna to ważny i integralny element początkowej fazy leczenia – to najczęściej cykl 3 do 4 spotkań z psychologiem. W diagnozie psychologicznej wykorzystywane są takie narzędzia jak: wywiad psychologiczny, obserwacje oraz czasami również indywidualnie dobrane kwestionariusze i testy. Diagnoza umożliwia:– wykrycie mechanizmów leżących u podstaw doświadczanych trudności i objawów,– właściwe ukierunkowanie procesu leczenia,– opisanie obecnego funkcjonowania pacjenta, jego mocnych i słabych stron,– weryfikację czy dalsze leczenie jest potrzebne, a jeśli tak to w jakiej formie. Można powiedzieć, że trafna diagnoza warunkuje dobór adekwatnego postępowania terapeutycznego oraz czas trwania zaleconej terapii. Proszę mieć także na uwadze, aby na pierwszą wizytę przeznaczyć 1,5 godziny czasu. Zatem jeśli dokonujecie rezerwacji terminu poprzez portal Znany lekarz – takie ramy czasowe warto założyć.W sprawie wolnych terminów zachęcam także do kontaktu telefonicznego 695 253 308 lub poprzez wiadomość bezpośrednią na Facebooku.
Terapia EMDR — co to jest?
Terapia EMDR bazuje na naturalnej zdolności, jaką posiada nasz mózg, a która pozwala na leczenie urazów psychicznych. Większość trudnych dla psychiki wydarzeń „goi się”, czy też mówiąc językiem terapii EMDR – przetwarza się sama. Przetwarzanie informacji powinno prowadzić nasz mózg w stronę takiego rozwiązania, które będzie dla nas zarówno zdrowe, jak i adaptacyjne. Jeśli jednak proces ten zostanie zablokowany i pojawią się nieadaptacyjnie przetworzone informacje dotyczące określonego wydarzenia, to możemy zacząć doświadczać emocjonalnego cierpienia, co w konsekwencji przełoży się na pogorszenie jakości naszego życia. Taki nadmiar negatywnych myśli czy emocji może sugerować, że w procesie przetwarzania wcześniejszych trudnych doświadczeń, wystąpił jakiś rodzaj blokady – czyli rana psychiczna nie zagoiła się do końca. W trakcie sesji terapeuta stymuluje zmysły pacjenta, (przeważnie ruch gałek ocznych), aby uruchomić proces przetwarzania informacji. Pozwala to na ponowne przetworzenie zablokowanych emocji i wydarzenia i nadanie im nowego znaczenia. Dla kogo?Terapia EMDR jest na tyle uniwersalna, iż może być adresowana do bardzo różnych grup pacjentów, niezależnie od ich wieku czy stanu fizycznego. Możemy wykorzystywać ją pomagając zarówno małym dzieciom jak i osobom starszym, osobom fizycznie zdrowym jak i chorym, np. onkologicznie czy chorym na Alzheimera. Co można leczyć?Terapia EMDR posiada szerokie spektrum oddziaływania m.in:– leczenie zespołu stresu pourazowego (PTSD) tj: przemoc fizyczny i psychiczna, gwałt, wypadek, opuszczenie przez opiekuna w dzieciństwie,– leczenie depresji,– zaburzenia nastroju i lękowe,– uzależnienia od substancji psychoaktywnych,– zaburzenia osobowości, dysocjacyjnych i wielu innych,– interwencje kryzysowe oraz praca z bólem chronicznym i fantomowym. Psychoterapia EMDR obejmuje kilka sesji przygotowujących do właściwego przetwarzania. W celu umówienia wizyty stacjonarnej – kliknij w poniższy link:https://www.znanylekarz.pl/…/psycholog…/rzeszow…
Samotność — czym jest i jakie są jej rodzaje
Badania dowodzą, że na całym świecie wzrasta liczba osób żyjących w pojedynkę (singli), a utrzymanie relacji (przyjaźni czy miłości) dla wielu osób staje się trudnością. Wśród ludzi, ale samotni. Mamy rodziny, często wielu znajomych i dobre relacje w pracy, a jednak czujemy się osamotnieni, w izolacji, zmarginalizowani, odrzuceni. Czym jest samotność z psychologicznego punktu widzenia?Samotność wskazuje na potrzebę towarzystwa i przynależności. Jeśli nie zaczniemy jej przeciwdziałać, samotność może bardzo osłabić nasze poczucie wartości. Może sprawić, że zaczniemy kwestionować naszą wartość w oczach innych i wątpić w to, gdzie naprawdę przynależymy w naszym życiu.Jakie są rodzaje samotności? Samotność egzystencjalna – przybiera postać strachu przed izolacją, śmiercią, brakiem sensu i wolnością, pojawia się niemal u każdego z nas w jakimś punkcie naszego życia. Rozpoznanie tego lęku i użycie go jako motywacji, by żyć pełniejszym życiem i skupić się na teraźniejszości, może pomóc nam wykorzystać chwilę obecną i zacząć zauważać, że znajdujemy się w morzu ludzi, którzy zmagają się dokładnie z tymi samymi lękami, co my. Samotność emocjonalna – ten typ samotności jest spowodowany uczuciem, że brakuje ci związku lub bliskich więzi. Możesz doświadczać samotności emocjonalnej, kiedy w twojej grupie znajomych jesteś jedyną osobą, która nie ma partnera. Odczuwasz ją również wtedy, gdy potrzebujesz porozmawiać z kimś o tym, czego doświadczasz w swoim życiu, ale nie masz nikogo, do kogo mógłbyś się z tym zwrócić. Jeśli masz złamane serce, ten rodzaj samotności może powodować osoba, która odeszła z twojego życia. Możesz czuć ten rodzaj samotności również wobec przyjaciela, rodzica lub siostry/brata.Samotność społeczna – ten typ samotności pojawia się, kiedy nie masz poczucia przynależności do żadnej grupy poza sobą. Możesz odczuwać ją, nawet kiedy jesteś w udanym związku partnerskim. Jeśli nie masz większej grupy wsparcia, możesz czuć, że ty lub ty i twój partner nie macie grupy, do której należycie. Samotność to poważny problem, można go jednak przezwyciężyć. Jeśli nie potrafisz sobie z nim samodzielnie poradzisz – porozmawiajmy. Umów się na wizytę stacjonarnie – poprzez linkhttps://www.znanylekarz.pl/…/psycholog…/rzeszow…lub na wizytę online – poprzez kontakt pod numerem telefonu 695 253 308
Stres może objawić się na różne sposoby, a symptomy mogą się nasilać, szczególnie przy przewlekłym narażeniu na sytuacje stresowe
Współcześnie człowiek jest bardzo często narażony na stres.Szybkie tempo życia, rywalizację, poczucie osamotnienia w świecie – z tym boryka się coraz więcej osób. Stres może być motywujący i przynosić pozytywne skutki, ale też może zacząć niszczyć. Skutki stresu odczuwalne są zarówno w sferze psychicznej i fizycznej – życie pod ciągłym napięciem nie służy nikomu. Problem stresu dotyczy każdego człowieka, nie istnieją ludzie, którzy go nie doświadczają. Przewlekły stres jest niezwykle groźny dla naszego zdrowia. Nie bez powodu kortyzol nazywany jest „hormonem zabójcą”, szczególnie w połączeniu z wysokim stężeniem adrenaliny. Podwyższony poziom hormonów stresu prowadzić może do rozwoju poważnych schorzeń układu krążenia, w tym zaburzeń tętna, arytmii i częstoskurczów oraz miażdżycy. Towarzyszący im wysoki poziom glukozy we krwi prowadzić może do otyłości i rozwoju insulinooporności, a w dalszej perspektywie cukrzycy typu 2.Częste narażenie na stres negatywnie oddziałuje także na działanie układu immunologicznego, oddechowego, endokrynnego i nerwowego. Wszystko to sprawia, że stres znacząco pogarsza jakość życia, dlatego nie należy go lekceważyć, a walkę z nim należy rozpocząć możliwie najwcześniej. Ważne jest zlokalizowanie źródła stresu – nie zawsze możliwe jest wyeliminowanie go od razu, ale można pracować nad przewartościowaniem swoich życiowych priorytetów. Można też nauczyć się rozładowywać stres w sposób zdrowy i relaksować się w wolnych chwilach. Jeśli uświadomisz sobie, skąd bierze się Twój stres i dlaczego w danych sytuacjach reagujesz w określony sposób, będziesz mógł nad sobą pracować. A w tym wszystkim może Ci pomóc psychoterapia. Jeśli czujesz, że dzieje się z Tobą coś złego – nie bój się szukać pomocy.
Psychoterapia
Psychoterapia, której nazwa pochodzi z języka greckiego (psyche – dusza, therapein – leczyć), czerpie z wielu dziedzin, od medycyny po nauki humanistyczne i społeczne – m.in. filozofię i psychologię.Psychoterapia jest metodą stosowaną w leczeniu zaburzeń psychicznych oraz służącą do poprawy ogólnego funkcjonowania naszej psychiki. Psychoterapia obejmuje cykl spotkań pomiędzy psychoterapeutą a klientem i opiera się przede wszystkim na wytworzeniu relacji terapeutycznej, opartej na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa. Psychoterapia pozwala na przyjrzenie się przeżywanym trudnościom z innej perspektywy. Relacja z psychoterapeutą daje poczucie bezpieczeństwa i pozwala na poznanie opinii osoby, z którą nie jesteśmy związani emocjonalnie. Niejednokrotnie też opowiedzenie o przeżywanych emocjach obcej osobie jest łatwiejsze. Psychoterapia, poprzez nawiązanie relacji terapeutycznej pomiędzy psychoterapeutą a klientem, pozwala na dotarcie do głęboko skrywanych emocji, które latami mogły być wypierane i nieuświadamiane. Ze względu na to, że są to emocje trudne do wydobycia, często terapia jest procesem długotrwałym, jednak przynoszącym ulgę w codziennym funkcjonowaniu. Rodzaje psychoterapiiW zależności od tego, z jakimi trudnościami się zmagamy oraz jakie cele chcemy wypracować w trakcie psychoterapii, możemy zdecydować się na różne rodzaje psychoterapii, do jej głównych rodzajów zaliczamy:– psychoterapię indywidualną,– psychoterapię grupową,– psychoterapię par oraz– psychoterapię dzieci i młodzieży. Jak przebiega psychoterapia?1. Faza początkowa, czyli tzw. konsultacje psychoterapeutyczne. Obejmują one zazwyczaj od dwóch do czterech spotkań, w których trakcie klient oraz psychoterapeuta nawiązują kontakt, diagnozowany jest problem, z którym zgłosił się klient oraz zawierany jest kontrakt terapeutyczny.2. Faza środkowa psychoterapii. Charakterystyczne dla tej fazy jest poznawanie przez klienta samego siebie, refleksja nad ewentualnymi przyczynami przeżywanych trudności, wgląd w mechanizmy własnego funkcjonowania. W trakcie tej części psychoterapii często dochodzi do ujawnienia emocji skrywanych latami oraz konfrontacji z nimi.3. Faza końcowa, której głównym celem jest praca nad utrwaleniem zmian, do których doszło na wcześniejszych etapach procesu terapeutycznego. W tej fazie następuje również stopniowe przygotowanie klienta do zakończenia terapii, co jest bardzo istotne w przypadku terapii długoterminowych, w których relacja z psychoterapeutą jest silna i jej zakończenie może wywoływać negatywne emocje. Cele psychoterapiiPsychoterapia może pomagać w realizacji wielu różnych celów. Do głównych zaliczamy m.in.:* praca nad usunięciem przyczyn, które wpłynęły na pojawienie się zaburzeń psychicznych,* pomoc w zrozumieniu i uświadomieniu sobie wpływu przeszłych wydarzeń na teraźniejsze funkcjonowanie,* przepracowanie przeszłych wydarzeń i zminimalizowanie ich wpływu na obecne życie,* odzyskanie kontroli nad własnym życiem,* uświadomienie sobie własnych potrzeb,* uzyskanie wsparcia w trudnych momentach w życiu,* poprawa relacji interpersonalnych,* wypracowanie nowych sposobów reagowania na sytuacje trudne i stresujące,* praca nad poprawą samooceny oraz wiary we własne możliwości. Psychoterapia jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń psychicznych i trudności emocjonalnych, co potwierdzają badania. Pamiętaj, że często na efekty terapii trzeba trochę poczekać, a niektóre uwidaczniają się długo po jej zakończeniu. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, czy przeżywasz w związku z tym frustrację, to porozmawiaj o tym ze swoim terapeutą. Świadomość siebie, którą rozwiniesz w czasie leczenia oraz poznane techniki radzenia sobie z problemami są umiejętnościami na całe życie. Dlatego warto zainwestować w siebie, by potem móc zbierać owoce tego procesu i podnieść jakość swojego życia. Dzięki odbyciu terapii, nauczysz się również, jak dalej poznawać siebie, nawet jeśli nie spotykasz się już z terapeutą. W terapii poznawczo-behawioralnej mówimy o tym, że jednym z głównych celów leczenia jest stanie się własnym terapeutą.
OCD — zaburzenie obsesyjno-kompulsywne
W głowie nastolatka wiele się dzieje, bardzo często są zagubieni i trudno im samym ocenić, czy sytuacja wymyka się spod kontroli. Niepokojące lub natrętne myśli nie muszą od razu oznaczać zaburzenia. Jednak kiedy stają się one zbyt natrętne, przeradzają się w obsesję i utrudniają codzienne funkcjonowanie – mogą być objawem zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego czyli OCD (obsessive-compulsive disorder). Myśli natrętne są niechciane, trudne, powodujące duży dyskomfort. Te myśli, zamiast przepływać i się wyciszać – nasilają się, krążą nieustannie, „nie chcą się odczepić”, „same pchają się do głowy”, trudno się ich pozbyć. Takie myśli wywołują trudne emocje – wstyd, lęk, odrazę. Natrętne myśli i emocje towarzyszą młodemu człowiekowi niemal nieustannie, nie ma od nich wytchnienia, nie ma odpoczynku, nie ma ucieczki. To bardzo wyczerpujące. Pewnym ukojeniem (chwilowym) stają się czynności o szczególnym znaczeniu – kompulsje. Trzy charakterystyczne elementy „Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne u nastolatków” to:– obsesje – niechciane, natrętne myśli, wyobrażenia i impulsy. Natrętne myśli mogą powodować dyskomfort, utrudniać koncentrację, naukę, mogą być źródłem długotrwałego dotkliwego cierpienia.– kompulsje (inaczej: czynności natrętne) – widoczne zachowania i czynności umysłowe mające łagodzić niepokój i stres wywołane obsesjami. Kompulsje to czynności, które osoba cierpiąca na OCD czuje, że musi wykonać, aby pozbyć się niechcianej myśli lub wziąć za nią odpowiedzialność. Przypomina to odprawianie magicznego rytuału, którego mocą możemy zmienić rzeczywistość. Kompulsje mogą zaburzać codzienne funkcjonowanie, zajmować sporo czasu (rytuały związane z myciem, kąpielą, zabezpieczaniem domu przed wyjściem, sprawdzaniem, czy wszystko jest „w porządku”, układaniem rzeczy w odpowiednim szyku, etc.)– zaburzenia funkcjonowania – trudności w radzeniu sobie z wymogami życia spowodowane obsesjami i kompulsjami.” Często powtarzającymi się tematami natrętnych myśli są:* seks, nagość, erotyka,* higiena i czystość,* zdrowie, zagrożenie chorobą lub śmiercią,* religia, moralność,* agresja, obawy przed zrobieniem czegoś złego lub skrzywdzeniem innych osób,* katastrofy, wypadki,* samobójstwo lub wyrządzanie krzywdy sobie,* nadmierne poczucie odpowiedzialności – za rzeczy i zdarzenia, na które w rzeczywistości nie ma się wpływu. Kompulsje u nastolatków z OCD często obejmują:* sprawdzanie, np. czy drzwi są zamknięte lub czy kuchenka jest wyłączona;* mycie i/lub czyszczenie, np. wielokrotne mycie rąk, długie kąpiele/prysznice, nadmierne czyszczenie mebli, klamek;* powtarzanie czynności, aż będą idealne lub „akurat”, rozpoczynanie ich od nowa, jeśli nie spełniają oczekiwań;* układanie lub porządkowanie rzeczy w określony sposób;* kompulsje umysłowe, takie jak nadmierne modlenie się lub przypominanie i analizowanie różnych sytuacji;* nadmierne przyznawanie się do winy lub przepraszanie;* wypowiadanie na głos “szczęśliwych” słów lub liczb;* nadmierne szukanie zapewnień. Jeśli zdarza Wam się coraz częściej myśleć: „moje dziecko sobie nie radzi”, to może oznaczać, że może potrzebować pomocy – nie tylko Waszej pomocy. W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych oraz we wszelkich innych sytuacjach, kiedy pomoc rodziców okazuje się niewystarczająca, albo kiedy czujecie się zagubieni, przytłoczeni – sięgajcie po pomoc psychologa. W przypadku OCD potrzebna jest konsultacja z psychologiem dla nastolatka, psychoterapia oraz psychoedukacja dla rodziców. Im wcześniej, tym lepiej.
Psychoterapia online — dla kogo?
Psychoterapia online jest formą terapii, w której sesje odbywają się za pośrednictwem internetu, jest alternatywą dla tradycyjnego leczenia. Do przeprowadzenia takiej sesji potrzebny jest komputer, tablet lub telefon z dostępem do internetu. Wybór tego rodzaju psychoterapii jest dobrym pomysłem dla osób, które mają opór przed spotkaniami bezpośrednimi. Poczucie, że możemy porozmawiać z psychologiem w zaciszu własnego domu, dla wielu osób będzie czynnikiem, który może pozytywnie wpłynąć na proces terapeutyczny. Dodatkowo spotkania online są idealną alternatywą dla osób, które mają nienormowany czas pracy oraz często wyjeżdżają. Dzięki spotkaniu z psychologiem online proces terapeutyczny może być kontynuowany, nawet w przypadku wyjazdu czy delegacji. Skuteczność tego rodzaju psychoterapii jest porównywalna z jej klasyczną formą. Ważne jest, aby podczas trwania sesji osoba, która z niej korzysta, mogła swobodnie rozmawiać, nie była niczym rozpraszana oraz znajdowała się sama w pomieszczeniu. Przeciwwskazaniami do skorzystania z psychoterapii online są myśli samobójcze, stany psychotyczne, zachowania autoagresywne oraz silne uzależnienia od substancji psychoaktywnych.
Terapia RTZ
Czym jest terapia RTZ?Racjonalna Terapia Zachowania (RTZ) jest jedną z metod pomocy psychologicznej.Racjonalna Terapia Zachowania RTZ (ang. Rational Behavior Therapy RBT) jest nurtem krótkoterminowym terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) stworzonym przez amerykańskiego lekarza psychiatrę Maxie C Maultsby jr. Jest to metoda pracy z emocjami, służąca lepszym myślom i przekonaniom oraz zmianie zachowania. Najczęściej wykorzystywana jest do pracy z osobami bez stwierdzonych zaburzeń klinicznych, które przeżywają trudności w radzeniu sobie z sytuacjami życiowymi (jak np. choroba nowotworowa), destrukcyjnymi nawykami oraz z własną emocjonalnością. RTZ to między innymi praca z przekonaniami. Na czym polega?Zasadniczym założeniem Racjonalnej Terapii Zachowania jest stwierdzenie:„Istoty ludzkie niepokojone są nie przez rzeczy, ale przez własne spojrzenie, jakie na nie mają”. To nasze przekonania i reakcje na nie powodują, że fakty sprawiają wrażenie złych czy dobrych – to nie fakty nas denerwują, złoszczą czy smucą, ale to my sami się denerwujemy poprzez nasze przekonania o tych faktach. Na podstawie powyższej myśli Maultsby stworzył model ABCD, który ukazuje sposób powstawania ludzkich emocji. Model ten wygląda następująco:A – Zdarzenie aktywujące (Twoje spostrzeżenia)B – Przekonania (Twoje myśli i przekonania)C – Emocje (Twoje uczucia)D – Zachowanie fizyczne (Twoje działanie)Model ABCD pomaga analizować w jaki sposób tworzymy własny nastrój. Zgodnie z jego założeniami poprzez “wyłapywanie” niezdrowych przekonań jesteśmy w stanie przerwać “błędne koło” i wpłynąć na odczuwane przez nas emocje. Aby ocenić czy nasze myśli i przekonania są racjonalne Maultsby zaproponował kryterium, dzięki któremu jesteśmy w stanie to przeanalizować. W RTZ to pacjent jest ekspertem od własnych przekonań, które ocenia na podstawie pięciu pytań, tzw. “Pięciu pytań zdrowego myślenia”:Czy to przekonanie jest oparte na faktach?Czy to przekonanie chroni moje życie i zdrowie?Czy to przekonanie pozwala mi osiągać bliższe i dalsze cele?Czy to przekonanie pozwala mi rozwiązywać konflikty lub ich unikać?Czy to przekonanie pozwala mi czuć się tak jak chciałabym się czuć?Dokonując oceny należy pamiętać, że: zdrowe przekonanie spełnia co najmniej 3 z 5 zasad zdrowego myślenia; wszystkie zasady są równoważne; to co jest zdrowe dla jednego człowieka, niekoniecznie jest zdrowe dla innego; to, co było zdrowe dla nas kiedyś, niekoniecznie musi być zdrowe dla nas teraz i na odwrót. Dla kogo?Jest prostą metodą samopomocy, radzenia sobie z negatywnymi myślami, emocjami i przekonaniami. Dla kogo jest RTZ? Dla osób odczuwających przykre stany emocjonalne, lęki, dla osób starających się radzić z uporczywymi myślami, nałogami, uzależnieniami, stresem, cierpiących na przewlekłe choroby. Dla osób dążących w życiu do równowagi, czyli do life balance. Jest także przeznaczona dla młodzieży. Najczęściej używana jest w pracy z osobami chorującymi onkologicznie.
